Antî-Barzanîtî di wateya xwe ya sereke de carinan bikiras, carinan jî bêkiras raste-rast dijîtiya têgihiştin û bîrbûçona Kurdayetiyê ye.
Ji beriya 50 salan jî weha bû niha jî her weha ye. Ji ber ko “Barzanîtî” bi xwe di rêya tekoşîna neteweyî ya miletê kurd de derketiya navê, an nexwe Barzan tenê navê gundekê ye.
Hêj di dawiya qernê 19-yê de Abdulselam Barzanî dixwaze aşîrtêrên kurd di bin sîvanek ya neteweyî de kom bike, bo vê tekoşînê bo vê dide, serê xwe li ber vê tekoşînê de dide. Ta ji hingê heya niha navê Barzanî, navê pêşengiya Şerê Rizgariya Neteweyî ye. Ev heqîqeteke dîrokî ye.
Hemî serçaveyên “Barzanîtiyê”; dîn, bawerî, ziman, çand, civak û pêgirên moralî û yên fikrî komalgeha kurdî bi xwe ye, dîroka miletê kurd e, xaka Kurdistanê ye.
Neyarên kurdan bi zanabûn bêkiras û vekirî dijminahiya navê Barzanî dikin.
Ya xerab ew ko vê neyariya dijmên kurdan ya li himberî navê Barzanî dibin hindek kirasên “îdeolojîk” anjî bi rengên dî de, havên xwe di nav komalgeya kurdî de girtiye.
Ev havênek “bîyanî” ye. Perwerde li ser vî havênî dihê kirin. Gigtûgo li se vî havênî dihên pêk anîn. Lîteratureke berferh ya di bin kirasê “modernîzmê” de jî her li ser vî havênî hatiye kirin.
Lê wekî gelek ra û rehekên dî yên li dijî Kurdayetiyê, dê ev ra, rehek û havênên “antî-Baezanî” jî êdî xwe di nav komalgeha kurd de negirin, dê têk biçin. Ji ber ko biyanî ne û li dijî çarenivîsa miletê kurd ya ber bi ayîndeyekê geş ve ye.
25-ê Îlonê…
